شرکتهای دانشبنیان، از اصلیترین پیشرانهای اقتصاد دانشبنیان هستند؛ بنابراین، بررسی دلایل موفقیت آنها اهمیت ویژهای دارد. در میان عوامل مؤثر بر موفقیت این شرکتها در دوره نوپایی، رهبری سازمانی و رهبری نوآوری یکی از مهمترین جایگاهها را در اختیاردارند. در این پژوهش تلاش شد در شرکتهای نوپای دانشبنیان ایرانی،سبک رهبری منجر به موفقیت از زاویه تطبیق با سبکهای رهبری رایج در ادبیات، بررسی شود. این پژوهش ازنظر هدف، توسعهای است و گردآوری و تحلیل دادهها با روش کیفی موردکاوی چندگانه انجام شده است. باانتخاب نمونههایی با ویژگیهای حداکثری از میان 186 شرکت دانشبنیان سودآور که تیم راهانداز شرکت در آنها پابرجا بود،نهایتاًدر موردکاویهای نهم و دهم، اشباع نظری صورت گرفت. استخراج دادهها از مصاحبههای نیمه ساختاریافته با 21 نفر از رهبران و نیروهای کلیدی این شرکتها صورت گرفت و تحلیل محتوای مصاحبهها و استخراج کدها و مقولهها و شناسایی ارتباط آنها انجام شد. نهایتاً، مشخص شد با وجود مشاهده بُعد بنیادین «انگیزش الهامبخش» از سبک رهبریِ«تحولگرا» در این شرکتها، سایر ابعاد این سبک کمرنگ هستند، همچنین با وجود مشاهده رفتارهای مهمی از رهبری «ساختارساز» و«خدمتگزار»نمیتوان این دو سبک را غالب دانست و درواقع ترکیبی از اجزای این سبکهاست که سبب موفقیت بوده است.